سر یه چیزی که الان فکر میکنم باهاش کنار اومدم یک اضطراب پدسگی اومده سراغم و روی قلبم چتر زده که نمیدونم چشه. دیشب توی پرواز اصلا نخوابیدم نشستم فایل ضبط کردم و بی پرده از خودم گفتم بد نبود مسکن موقتی و ارام بخش بود. الان خوابم میاد تلاشی کردم بخوابم ولی  اضطراب نزاشت معده ام مثل سیر و سرکه میجوشید ایکاش روی اشتهام اثر نداشت ایکاش غم بود ولی اثر فیزیکی نداشت.  انگار که قلبم از سینه ام میخواد بزنه بیرون مثل ماهی قرمز. این چه دنیای رقابتی وحشتناکیه که انقدر داریم برای هر روز میجنگیم؟ بد بود میرفتیم یه گوشه مزرعه داشتیم مایحتاجمون رو میکاشتیم و زندگی میکردیم.؟